Σήμερα πάμε βόλτα σε μια περιοχή που ίσως είναι από τις πιο αδικημένες όχι μόνο του Πειραιά, αλλά και της Αττικής ολόκληρης.
Αυτή η περιοχή δεν είναι άλλη από το Νέο Φάληρο που μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1960 αποτελούσε για πολύ κόσμο μια διέξοδο για να κάνει το μπάνιο του στη θάλασσα. Ειδικά παλαιότερα το Φάληρο ήταν ένα μέρος για εξοχή τόσο για τους Πειραιώτες και γενικότερα τους Αθηναίους.
Μπαίν- Μιξ… ήταν κάπως περίεργο να κάνουν μπάνιο μαζί άνδρες και γυναίκες στη Θάλασσα. Υπήρχε το υπέρλαμπρο και πολυτελές Ακταίον που δέσποζε στην παραλία του Φαλήρου, αλλά ο πόλεμος το κατέστρεψε. Υπήρχε η Ταραντέλλα, όπου πήγαινε ο κόσμος και έτρωγε… Υπήρχε, όμως, και η παραλία του Φαλήρου που προοδευτικά- από τη Χούντα μέχρι και την εποχή της προετοιμασίας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες- μπαζώθηκε και έγινε δρόμοι (2 λεωφόροι παρακαλώ και ένας παράδρομος) αλλά και έκταση που δε χρησιμοποιείται από κανέναν… Ο Φαληρικός όρμος προσχώθηκε κατά μεγάλο μέρος, αφού μεγάλη έκτασή του πια καταλαμβάνουν το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, το παρακείμενο Πάρκο και ο- παρατημένος στη τύχη του, με εξαίρεση κάποιες μικρές εκτάσεις- Ολυμπιακός Πόλος Φαλήρου, ο οποίος και εκτείνεται από τη Μαρίνα Φαλήρου/Αθηνών μέχρι το κλειστό του Ταε Κβον Ντό.
Το Νέο Φάληρο από ψηλά σχεδόν έναν αιώνα πριν
Ο λαός λέει πως τα πολλά λόγια είναι φτώχεια και για αυτό το λόγο, ας δούμε πως είναι το Νέο Φάληρο στις μέρες μας, ένας συνδυασμός του «σήμερα» (πολυκατοικίες-απρόσωπα κτίρια) και του «χθες» (ωραία νεοκλασικά, άλλα καλά διατηρημένα κι άλλα… παραμελημένα).
