Μια τραγωδία που σημάδεψε τη ναυτιλία και την ελληνική κοινωνία
Στις 26 Σεπτεμβρίου 2000, λίγο μετά τις 10 το βράδυ, το επιβατηγό–οχηματαγωγό Εξπρές Σάμινα βυθίστηκε έξω από την Πάρο, παρασύροντας στον θάνατο 81 ανθρώπους. Ήταν μία από τις μεγαλύτερες ναυτικές τραγωδίες της μεταπολεμικής Ελλάδας, που συγκλόνισε την κοινή γνώμη και ανέδειξε με οδυνηρό τρόπο τις παθογένειες της ακτοπλοΐας.
Το χρονικό της τραγωδίας
Το πλοίο είχε αποπλεύσει από τον Πειραιά με προορισμό την Πάρο, τη Νάξο, την Ίο, τη Σαντορίνη και άλλα νησιά των Κυκλάδων, μεταφέροντας εκατοντάδες επιβάτες. Στις 22:12, προσέκρουσε στις νησίδες «Πόρτες» λίγο έξω από το λιμάνι της Παροικιάς. Η πρόσκρουση προκάλεσε ρήγμα στο πλοίο, το οποίο μέσα σε λίγη ώρα έγειρε και βυθίστηκε.
Οι εικόνες χάους που ακολούθησαν έχουν μείνει χαραγμένες στη μνήμη: επιβάτες να προσπαθούν να σωθούν με σωσίβια, να σκαρφαλώνουν σε λέμβους ή να πέφτουν στη θάλασσα, ενώ οι κάτοικοι της Πάρου με βάρκες έσπευσαν να συνδράμουν στη διάσωση.
Αίτια και ευθύνες
Η έρευνα αποκάλυψε αμέλεια στη διακυβέρνηση του πλοίου. Το πλήρωμα δεν αντέδρασε έγκαιρα, ενώ υπήρχαν καταγγελίες για κακή συντήρηση και προβλήματα ασφάλειας. Ακολούθησαν δίκες και καταδίκες αξιωματικών, ωστόσο για πολλές οικογένειες η δικαιοσύνη δεν έφερε πραγματική κάθαρση.
Οι συνέπειες
Το ναυάγιο ανέδειξε την ανάγκη για αυστηρότερους ελέγχους στην ακτοπλοΐα και οδήγησε σε αλλαγές στη νομοθεσία για την ασφάλεια των πλοίων και την εκπαίδευση των πληρωμάτων. Παράλληλα, αποτέλεσε πληγή για την τοπική κοινωνία της Πάρου, που βρέθηκε στο επίκεντρο μιας εθνικής τραγωδίας.
Μνήμη και απολογισμός
Σήμερα, 25 χρόνια μετά, οι συγγενείς των θυμάτων και όσοι βίωσαν τη φρίκη εκείνης της νύχτας συνεχίζουν να θυμούνται. Κάθε Σεπτέμβρη, στην Πάρο, τελείται μνημόσυνο, ενώ το «Σάμινα» αποτελεί ακόμη συνώνυμο της αμέλειας και της αδιαφορίας που μπορεί να κοστίσει ανθρώπινες ζωές.
Το ναυάγιο δεν είναι απλώς μια θλιβερή επέτειος· είναι υπενθύμιση ότι η ασφάλεια στη θάλασσα δεν πρέπει ποτέ να θεωρείται δεδομένη.
