Μανάδες υπάρχουν σε κάθε περιοχή φυσικά, αλλά ο Πειραιώτης έχει μια τρέλα με τη μαμά του. Μάγκας ξε- μάγκας είναι… και λίγο “μαμάκιας”.
Θυμίζει πολλές φορές τις νησιώτισσες που όταν ο γιος τους έχει φύγει για ταξίδι είτε όταν φύγει είτε όταν γυρίσει του συμπεριφέρονται σα να είναι νεογέννητο… Έτσι και ο Πειραιώτης με τη μάνα του… και ο Πειραιάς νησί είναι, αλλά δε το βλέπουμε μωρέ.
Αυτή η μάνα που σε πήγε με το καρότσι βόλτα στην Πειραϊκή, στην Πλατεία Αλεξάνδρας… η μάνα που σου έπαιρνε γλυκά από το Χαραμή και τη Στάνη (πάστες από το 1ο και ρυζόγαλα και καϊμάκι από το 2ο)… Εκείνη που σου φώναζε να προσέχεις όταν έπαιζες στην Κοραή, στον Παπανικολή, στην Πηγάδα ή στις διάφορες παιδικές χαρές του Πειραιά— ο γράφων θυμάται αυτή της Καρπάθου.
Η μάνα που πάντα ήθελε το καλύτερο από εσένα στο σχολείο, αλλά ποτέ δεν την άκουγες… η μάνα που φώναζε περισσότερο και από τον πατέρα σου όταν έπαιζες ποδόσφαιρο ή μπάσκετ σε κάποια από τις ερασιτεχνικές ομάδες, ακόμα και όταν ήσουν 10 ετών… σε έλεγε Μαραντόνα ή Τζόρνταν.
Η μάνα που σε πήγαινε στις παραστάσεις που γίνονταν στο Σινεάκ… στη Ζέα… στο Αττικόν… και φυσικά στο Δημοτικό Θέατρο! Με τη μαμά σου ανεβοκατέβαινες τη Σωτήρος και τους γύρω δρόμους και σου έπαιρνε όλα τα ρούχα από το gelato, το Τζορτζίνο και άλλα, παιχνίδια από το rose poupee… Και αυτά τα θυμόμαστε οι κοντά στα 30… Οι μεγαλύτεροι θα θυμούνται τις βόλτες με το τραμ… τις βόλτες στο Φάληρο και τα μπάνια εκεί… Πάντα η μάνα η Πειραιώτισσα θα σε πρόσεχε, η μάνα η νοικοκυρά.
Ποιος θα ξεχάσει τον τοίχο με τα παιδάκια στη Ράλλειο που… όλες οι μανάδες με τα παιδάκια πηγαίνανε εκεί… και πολλά από αυτά “ξελάφρωνα픨…ναι βρε στο κέντρο του Πειραιά το κάναμε αυτό…(κάπου αρχές του 90).
Η μαμά που σου έλεγε να μην αργήσεις από την Πασαρέλα, το Μικρολίμανο, το Silo και το Βαρελάδικο και πόσα άλλα…
Πόσα άλλα που ξεχνάμε, γιατί η μάνα είναι παντού.
Έτσι λέμε οι Πειραιώτες… τα ίδια θα λένε και οι Πειραιώτισσες πιθανότατα… αλλά εμείς ίσως της έχουμε μεγαλύτερη αδυναμία.
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΜΑΝΑΔΕΣ, ΜΗΤΕΡΕΣ …ΜΑΜΑΔΕΣ!!
Πού αλλού σας έχουμε φτιάξει άγαλμα βρε;!
Μπορείτε να μας γράψετε και εσείς τις σκέψεις σας στα σχόλια… γιοί, κόρες, αλλά και μανάδες.
Φοβερό άρθρο…πόσες αναμνήσεις!η γενιά των 30’s σίγουρα συγκινείται διαβάζοντας το!πολύ αγάπη κ στις πειραιώτισσες μανούλες που “έφυγαν” κ πια μας κοιτάζουν πάνω απο τα σύννεφα της πόλης…όπως η δική μου ΜΑΜΑ!