Βουβό φιλμ 8mm – Αρχείο Ν. Μπαρδή
Βρισκόμαστε στη Νίκαια και συγκεκριμένα στις σχολικές εγκαταστάσεις που βρίσκονται στις οδούς Κύπρου και Σαμψούντος, όπου στεγαζόταν τότε το «Γυμνάσιο Αρρένων Νικαίας». Εκεί, σήμερα, συστεγάζονται το «1ο Γυμνάσιο», το «1ο Γενικό Λύκειο», το «1ο Εσπερινό Γυμνάσιο» και το «1ο Εσπερινό Λύκειο» της Νίκαιας.
Το φιλμ ανοίγει με τον μαυροπίνακα σχολικής αίθουσας, όπου πάνω του, ο κινηματογραφιστής έχει αναγράψει τον τίτλο «Απρίλιος 1968 -Τάξη ΣΤ 2». Ο φακός εστιάζει στον καθηγητή. Καθώς το πλάνο ανοίγει, βλέπουμε την αίθουσα γεμάτη από μαθητές, που κάθονται στα θρανία και τον καθηγητή, που απευθύνεται σε αυτούς. Στα διάφορα πλάνα αντιλαμβανόμαστε το «ιδιαίτερο» κλίμα που επικρατεί στην αίθουσα.
Το φιλμ κλείνει με μαθητή που επιδίδεται χιουμοριστικά σε διάφορες μιμήσεις καθηγητών και τους συμμαθητές του παρακολουθούν γελώντας και κάνοντας χιουμοριστικές χειρονομίες!
Ο κινηματογραφιστής αφηγείται:
« Για να κάνω τη λήψη, έχω επιλέξει, όχι μόνο την ημέρα, αλλά και την βάρδια, συγκεκριμένα την απογευματινή. Αυτές τις πρώτες απογευματινές ώρες, ήταν βέβαιο, ότι ο ήλιος θα έπεφτε μέσα στην αίθουσα από τα δυτικά παράθυρα. Έτσι δημιούργησα, πέτυχα, για τις ανάγκες του γυρίσματος, μια αίθουσα, όσο πιο φωτεινή γινόταν! Έδωσα στους συμμαθητές τη δυνατότητα, με την πρόφαση του ενοχλητικού ήλιου, να αποτραβηχθούν από τα θρανία που βρίσκονταν δίπλα στα παράθυρα.
Στο πρώτο θρανίο, που βρίσκεται ακριβώς μπροστά από την Έδρα του καθηγητή, κάθονται δύο από τους συμμαθητές μου. Και μάλιστα, κολλητά ο ένας στον άλλο, ακριβώς όπως τους είχα υποδείξει. Έτσι, κρύβομαι κατά κάποιο τρόπο πίσω από τις πλάτες τους. Και έτσι, τραβάω μερικά από τα πλάνα.
Οι συμμαθητές μου είναι τώρα καθισμένοι στα θρανία, που βρίσκονται μακρύτερα, τόσο από τον καθηγητή, όσο και από εμένα. Και θορυβούν σκόπιμα με κάθε τρόπο. Έτσι τους είχα δασκαλέψει. Και με αυτόν τον τρόπο αποσπούσαν την προσοχή του μακριά από την κάμερα, κάνοντας το ρόλο μου πιο εύκολο. Τράβαγα με το ένα μάτι κολλημένο στο σκόπευτρο και με το άλλο κλειστό. Δεν είχα καμία οπτική αντίληψη του γύρω χώρου.
Και ύστερα, μετά το τέλος του γυρίσματος… πόσο μεγάλη η συγκίνηση… η χαρά… αλλά και ο φόβος μιας ενδεχόμενης σχολικής ποινής, ανάλογης προς το τολμηρό, ριψοκίνδυνο εγχείρημά μου.»
– Νικόλαος Μπαρδής
