Σαν σήμερα ,5 Ιανουαρίου το 1900,ο Πειραιάς ηλεκτροφωτίζεται αφού μπήκε σε λειτουργία το εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό Πελοποννήσου.Διαβάζουμε σχετικά για τη τελετή ηλεκτροφωτισμού στο pireorama του προέδρου της Φιλολογικής Στέγης Πειραιά κου Στέφανου Μίλεση ,που όπως φαίνεται έγινε λίγες μέρες μετά.
Ο πρώτος δημόσιος ηλεκτροφωτισμός του Πειραιά (1900)
Το απόγευμα της 14ης Ιανουαρίου του 1900, ημέρα Παρασκευή, στις 18.00′ ώρα που ο ήλιος είχε δύσει, το μήκος της παραλίας του εμπορικού λιμανιού, από την Πλατεία Καραϊσκάκη έως το Τελωνείο, φωτίστηκε δια στηλών ηλεκτρικού ρεύματος. Πλήθος κόσμου είχε καλύψει την πλατεία Ωρολογίου από νωρίς. Μέσα στο Δημαρχείο εκτός του Δημάρχου Τρ. Μουτζόπουλου βρισκόταν σύσσωμο όλο το δημοτικό συμβούλιο ο Λιμενάρχης Πειραιά Ηπίτης, όλες οι αρχές της πόλεις και οι καθηγητές του γυμνασίου Πειραιά που αγωνιούσαν να δουν από κοντά αυτό το τεχνολογικό θαύμα. Την ηλεκτρική εταιρεία αντιπροσώπευε ο Νικόλαος Νικολαΐδης ο οποίος ήταν μάλιστα Πειραιώτης.
Στις 18.15’ εξήλθαν στο μπαλκόνι του Δημαρχείου ο Μουτζόπουλος και ο Νομάρχης Αττικής Α. Καρατζάς. Εκεί, στα δύο άκρα του μπαλκονιού, είχαν τοποθετηθεί ισάριθμοι διακόπτες. Πιέζοντας την ίδια ακριβώς στιγμή, κύματα ηλεκτρικού φωτός άναψαν τους πρώτους 24 στύλους ηλεκτρικών λαμπτήρων που φώτισαν το μήκος της παραλίας που αντιστοιχούσε από το Δημαρχείο έως την Πλατεία Καραϊσκάκη. Το θέαμα ήταν μαγευτικό, ενώ την ίδια στιγμή η φιλαρμονική του Ζαννείου Ορφανοτροφείου (φιλαρμονική ορφανών όπως την αποκαλούσαν) παιάνιζε εν μέσω ενθουσιασμού του κόσμου που ήταν συγκεντρωμένος.
Ο Πειραιάς εκείνο το απόγευμα, όπως έγραψαν και οι εφημερίδες της εποχής, εισήλθε στο χώρο της προόδου εκεί όπου ανήκαν οι μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις. Από εκείνη την ώρα του απογεύματος της Παρασκευής έως αργά τη νύχτα, σχεδόν μεσάνυχτα, ο κόσμος δεν απομακρυνόταν από τη φωτισμένη ακτή απολαμβάνοντας το γλυκό φως των ηλεκτρικών λαμπτήρων.
Όσοι είχαν αντικρίσει για πρώτη φορά στη ζωή τους το ηλεκτρικό φως, το απολάμβαναν μαγεμένοι, καθώς η φωτιστική ακτίνα κάθε στύλου απλωνόταν σε μεγάλη απόσταση ολόγυρα, αντίθετα με το ότι είχαν δει μέχρι τότε. Στη συνέχεια επέστρεφαν στα σπίτια τους και περιέγραφαν στους φίλους και συγγενείς τους, μη μπορώντας να βρουν καλύτερη περιγραφή, ότι οι ηλεκτρικοί λαμπτήρες έμοιαζαν με μικρούς ήλιους. Εικοσιτέσσερις ηλεκτρικοί λαμπτήρες ήταν αρκετοί να δώσουν μεγάλη χαρά στους Πειραιώτες οι οποίοι πράγματι ένιωθαν ότι η πρόοδος διευκολύνει την καθημερινότητά τους.
