Αν στα αριστερά βλέπετε μνήματα, καλά το καταλάβατε, είναι επειδή μέχρι το 1909 εκεί που σήμερα είναι ο Άγιος Διονύσιος ήταν το A νεκροταφείο της πόλης μας προτού λειτουργήσει το κοιμητήριο της Ανάστασης λόγω της συνεχούς αύξησης του πληθυσμού του Πειραιά.
Ο χωρος του Νεκροταφειου, επιφανειας 4992 τετραγωνικων μετρων ,περιστοιχιζεται για πρωτη φορα το 1844.Μια πρωτη επεκταση κατα 80 μετρα στη βορεια και τη νοτια πλευρα γινεται το 1851 .Το 1856 αυξανεται προς τα ανατολικα και νοτια,ενω κατασκευαζεται μεγαλοπρεπης πυλη εισοδου.
Στις πηγες υπαρχουν στοιχεια για ενα ”νεκροσκοποιεο” και δυο δωματια για τον ιερεα και τον βοηθο του , που ομως δεν κατασκευαζονται ενω ενα οστεοφυλακιο ,ενα θολωτο πλακοστρωμενο υπογειο κτισμα διαστασεων 2,5 x 3 μετρα ανεγειρεται μολις το 1869
Αναφερονται για την Οδο Αγιου Διονυσιου στο βιβλιο Οδωνυμικα του Πειραια της Μαρως Βουγιουκα και του Βασιλη Μεγαριδη τα εξης :
”Στην οδο αυτη δεν υπαρχει ναος του Αγιου Διονυσιου ,υπαρχει ομως ο ναος του Αγιου Διονυσιου στην ομωνυμη πλατεια μετα την Ακτη Κονδυλη , η οποια ειναι προεκταση της Οδου Αγιου Διονυσιου και παλαιοτερα ειχε το ονομα αυτο.
Η οδος αυτη οδηγουσε στο Νεκροταφειο του Αγιου Διονυσιου ,το παλαιο νεκροταφειο του Πειραια,το οποιο δεν υπαρχει πια σημερα αφου αντικατασταθηκε το 1909 απο το Νεκροταφειο Αναστασεως.Η περιοχη γυρω απο την οδο Αγιου Διονυσιου λεγοταν στους χρονους πριν απο την Ελληνικη Επανασταση λεγοταν “Ξυλοκερατια” απο τις πολλες (ξυλο)κερατιες που υπηρχαν εκει και οποιοι φαινεται να εχουν σχεση και με την ονομασια Κερατσινι. ”
πηγες:
-Οδωνυμικά του Πειραιά , Συγγραφείς: Μάρω Βουγιούκα- Βασίλης Μεγαρίδης
Εκδότης: Φιλιππότης
– Πειραιάς 1834-1912 Λειτουργική συγκρότηση και πολεοδομική εξέλιξη
Σταματίνα Μαλικούτη –
